Unha emotiva historia de familia, convivencia e solidariedade. Un breve relato cheo de amor e sabedoría sobre a xustiza, o sentido da vida e a morte dende os ollos da infancia.

Chámome Charlotte. Teño seis anos, case sete. Fixen a conta e xa vivín 2427 días. Non a fixen eu soa. Seis por sete ás veces atáscaseme, así que pedinlle axuda a Colin. En troco tiven que darlle un anaco de chocolate da miña merenda. Teño que escribir moito porque axiña me chamarei Pallasa e despois Meiga e, cando teña 3285 días, quero chamarme Frigo. Cando chegue ese momento, ninguén me recoñecerá, porque estarei cambiada.